Style przywiązania?
Jak zrozumieć i kształtować style przywiązania?
Czym jest styl przywiązania?
Style przywiązania. Wyobraź sobie, że jesteś małym dzieckiem. Twoim najważniejszym człowiekiem jest mama lub tata. Od nich uczysz się, jak działa świat, jak wyrażać emocje i jak budować relacje. Sposób, w jaki twoi rodzice reagowali na twoje potrzeby i jak traktowali cię w dzieciństwie, ma ogromny wpływ na to, jak będziesz budować relacje w dorosłym życiu. To właśnie ten wczesny wzorzec nazywamy stylem przywiązania.
A teraz wyobraź sobie małe dziecko, które bawi się w innym pokoju, a ty nagle wychodzisz z pomieszczenia. Jak zareaguje? Czy będzie spokojnie kontynuować zabawę, czy też zacznie płakać i szukać twojej obecności? To, w jaki sposób dzieci reagują na rozstanie z rodzicem, a następnie na powrót, jest kluczowe dla zrozumienia ich stylu przywiązania.
Każdy z nas, powtarzam każdy z nas, ma jakiś bazowy styl przywiązania, tam zapisana jest, nasza pierwsza wieź z pierwszymi ludźmi w naszym życiu.
Powiedziałabym to taka nasza matryca, mój wzór jak ja kocham, jak ufam, jaka jestem z innymi ludźmi. Jest to sposób, w jaki okazujemy bliskość i sposób, w jakim komunikujemy o swoich potrzebach.
Styl przywiązania
Styl przywiązania to wzorzec emocjonalny i behawioralny, który kształtuje się w dzieciństwie w relacji z głównym opiekunem, zazwyczaj matką. Ten wczesny wzorzec ma ogromny wpływ na to, jak postrzegamy siebie i innych w dorosłym życiu, a także na jakość naszych relacji. Style przywiązania określają u dorosłych ich stosunek do bliskości i sposoby, w jakie na nią reagują w romantycznej relacji. Każdy ze stylów przywiązania różni się od siebie pod względem:
- postrzegania bliskości
- sposobu radzenia sobie z konfliktami
- podejścia do seksu
- umiejętności komunikowania pragnień i potrzeb
- oczekiwania od partnera i relacji
Potrzeba bliskości to nic złego
Jak to jest, że niektórzy potrafią stworzyć stabilny i zdrowy związek, a inni w relacji z bliską osobą walczą o każdy dzień?
Jak to jest, że, pomimo iż dużo z siebie dajesz, angażujesz się nadmiernie w każdy związek i tak martwisz się, że nikt nie zdoła Cię pokochać?
A może bycie w związku kojarzy ci się z utratą siły i niezależności?
Jak to jest, że czasem miłość nie wystarcza, aby stworzyć satysfakcjonującą relację, o jakiej marzysz?
Bywa, że kiedy związek bardziej rani, niż cieszy – wydaje się nam, że jedyną słuszną decyzją jest go zakończyć. A jednak zmiana partnera nie zawsze oznacza nowy początek.
Czasem w kolejnej relacji powtarzamy stare błędy, bo trzymamy się dawnego stylu przywiązania w związku!
Czego warto dowiedzieć się o sobie, zanim damy miłości drugą szansę?
Dzisiaj postaram się Wam przybliżyć temat stylów przywiązania i znaleźć odpowiedzi na powyższe pytania.
Jakie są style przywiązania?
Style przywiązania
Styl unikający:
Dzieci, które doświadczały odrzucenia lub zaniedbania, mogą rozwijać ten styl. Dorosłe osoby z tym stylem często unikają bliskości, mają trudności z wyrażaniem emocji i mogą wydawać się chłodne i niezależne. Bliskość jest równoznaczna z utratą niezależności i dlatego starają się ją minimalizować.
Mając ten styl przywiązania Twoja niezależność i samowystarczalność są dla Ciebie bardzo ważne i często przedkładasz autonomię nad bliskość. Mimo że pragniesz tej ostatniej, jej nadmiar sprawia, że czujesz się niekomfortowo i masz skłonności do trzymania partnera na dystans. Nie poświęcasz wiele czasu na martwienie się o swoje romantyczne relacje, nie przejmujesz się potencjalnym odrzuceniem. Często nie otwierasz się przed bliskimi osobami, które narzekają na twój emocjonalny chłód. W relacjach często jesteś bardzo wyczulona na wszelkie sygnały kontroli czy naruszania twojego terytorium przez bliską osobę.
Styl lękowo-ambiwalentny:
Dzieci, których potrzeby nie były zawsze zaspokajane w sposób przewidywalny, często rozwijają ten styl. Dorosłe osoby z tym stylem mogą mieć trudności z zaufaniem innym, boją się odrzucenia i często przeżywają silne emocje w relacjach. Pragną bliskości, często są przesadnie zaangażowani w swoje relacje i martwią się o to, jak bardzo partner odwzajemnia ich uczucia.
Mając ten styl, przywiązania uwielbiasz bliskość i masz w sobie zdolność do wielkiej intymności. Często boisz się, że bliska osoba nie życzy jej sobie w takim samym stopniu. Relacje pożerają sporą część twojej energii emocjonalnej. Masz skłonność do wrażliwości na niewielkie wahania nastrojów i zachowań bliskiej osoby; mimo że często trafnie te emocje i zachowania odczytujesz, zanadto bierzesz je do siebie. W ramach relacji przeżywasz wiele negatywnych emocji i łatwo się denerwujesz. W rezultacie często zdarza ci się wybuchać i powiedzieć coś, czego później żałujesz. Jeśli druga osoba zapewni ci bezpieczeństwo, jesteś w stanie przestać aż tak bardzo zajmować się waszym związkiem i poczuć zadowolenie.
Styl bezpieczny:
Dzieci wychowane w atmosferze miłości, akceptacji i bezpieczeństwa zazwyczaj rozwijają ten styl. Dorosłe osoby z bezpiecznym stylem przywiązania mają łatwość w nawiązywaniu bliskich relacji, ufają innym i są w stanie zarówno dawać, jak i przyjmować miłość. Czują się dobrze w bliskich relacjach, są zwykle ciepli i kochający.
Mając ten styl przywiązania, z łatwością przychodzi ci okazywanie w związku ciepła i miłości. Lubisz bliskość i nie wiąże się ona u ciebie z przesadną troską. Bez trudu radzisz sobie w romantycznych relacjach i kwestie te nie wyprowadzają cię łatwo z równowagi. Umiesz skutecznie komunikować swoje potrzeby i uczucia partnerowi, z łatwością czytasz emocjonalne komunikat i potrafisz na nie reagować.
Style przywiązania
Jak styl przywiązania wpływa na nasze życie?
Styl przywiązania, który wypracowujemy w dzieciństwie, ma ogromny wpływ na nasze dorosłe życie. Wpływa on na:
Sposób, w jaki postrzegamy siebie i innych: Osoby z bezpiecznym stylem przywiązania mają zazwyczaj pozytywny obraz siebie i innych, podczas gdy osoby z innymi stylami mogą mieć trudności z budowaniem zdrowej samooceny.
Sposób, w jaki komunikujemy się z innymi: Osoby z różnymi stylami przywiązania komunikują się w różny sposób. Na przykład, osoby z lękowo-ambiwalentnym stylem mogą być nadmiernie zależne od innych, podczas gdy osoby z unikowym stylem mogą unikać intymnych rozmów.
Sposób, w jaki doświadczamy miłości: Osoby z bezpiecznym stylem przywiązania zazwyczaj doświadczają miłości jako czegoś pięknego i satysfakcjonującego, podczas gdy osoby z innymi stylami mogą mieć trudności z budowaniem trwałych i szczęśliwych związków.
Czy styl przywiązania można zmienić?
Zrozumienie swojego stylu przywiązania może pomóc ci:
- Lepszym zrozumieniem siebie: pozwala zrozumieć, dlaczego reagujesz w określony sposób w relacjach.
- Budowaniem zdrowszych relacji: pozwala świadomie pracować nad swoimi wzorcami i komunikacją.
- Znalezieniem wsparcia: jeśli masz trudności w relacjach, terapia może okazać się bardzo pomocna.
Styl przywiązania to ważny element naszej osobowości, który kształtuje się w dzieciństwie. Zrozumienie swojego stylu przywiązania może pomóc Ci lepiej zrozumieć siebie i innych oraz budować zdrowsze relacje.
Ważne, abyś pamiętała, że nawet jeśli twój styl przywiązania nie jest idealny, zawsze możesz pracować nad sobą i zmienić swoje życie na lepsze.
Style przywiązania
Co możesz robić, aby zmieniać swój unikający styl przywiązania?
Nie działaj impulsywnie. Jeśli ktoś najpierw ci się podoba, ale po chwili zmieniasz zdanie, zastanów się, czy nie wynika to z pozabezpieczanego stylu przywiązania, i nie jest to tzw. strategia dezaktywacyjna, czyli sposób na zdystansowanie się i powstrzymanie rodzącego się przywiązania.
Skup się na budowaniu wzajemności, zamiast demonstrować swoją niezależność wynikającą z pozabezpieczanego stylu przywiązania. Jeśli oboje poczujecie się bezpiecznie, będziecie mogli realizować swoje cele bez wzajemnego wzbudzania niepokoju.
Szukaj partnera/partnerki z bezpiecznym stylem przywiązania. Związek z kimś takim oznacza lepszą przestrzeń do budowania zaufania.
Powstrzymuj się od nadinterpretacji zachowań partnera/partnerki na niekorzyść. Skoro jest z tobą w związku, to zależy mu/jej na twoim poczuciu bezpieczeństwa.
Praktykuj wdzięczność. Codziennie zapisuj przynajmniej jedną dobrą rzecz, którą dał ci związek.
Pożegnaj się z mitycznym byłym/mityczną byłą. Idealizowanie osoby z przeszłości może posłużyć ci za pretekst do dystansowania się wobec aktualnego partnera/aktualnej partnerki.
Zapomnij o teorii dwóch połówek jabłka. Nie czekaj na wyśnionego partnera/wyśnioną partnerkę, lecz wybierz zwykłą osobę, w której towarzystwie dobrze się czujesz, i pozwól, abyście się do siebie zbliżyli.
Wykorzystuj istniejące okazje, np. wycieczkę, wyjście do kina, żeby się do kogoś zbliżyć, zamiast robić z tego wielkie wydarzenie. To tzw. teoria rozpraszania, która osobom reprezentującym unikowy styl przywiązania pozwala opuścić gardę.
Co możesz robić, aby zmieniać swój lękowy styl przywiązania?
Nauczyć się rozpoznawać, akceptować i wyrażać swoje potrzeby. Tak, potrzebujesz bezpieczeństwa, zainteresowania i zapewniania o tym, że wszystko jest ok. …
Naucz się rozpoznawać osoby o stylu unikającym. …
Bądź sobą w związku. …
Filozofia obfitości. …
Dać szansę komuś bezpiecznemu
Skup się na podniesieniu własnej samooceny.
Pomocny jest również długotrwały kontakt z korekcyjnymi doświadczeniami takimi jak relacja z osobą o bezpiecznym stylu przywiązania lub proces psychoterapeutyczny.
Podsumowanie
Na koniec chciałam Ci powiedzieć, że potrzeba bliskości i sama bliskość to nic złego oraz to, że związki uczuciowe nie powinny być zostawione przypadkowi. Relacje z innymi to jedno z najpiękniejszych ludzkich doświadczeń, znacznie przewyższające inne dary, jakie ma nam życie do zaoferowania.
Każdy z nas zasługuje na to, żeby cieszyć się z pięknej bezpiecznej więzi z drugim człowiekiem. Jeśli Twój partner jest dla Ciebie bezpieczną kotwicą, i bazą możesz czerpać z niego siłę i zachętę, żeby mierzyć się ze światem i w pełni wykorzystywać swój potencjał. Pomaga on nam stać się najlepszą wersją nas samych, a my odwdzięczamy się tym samym.
Jeśli chcesz, pogłębić temat polecam książkę:
Amir Levine i Rachel Heller „Partnerstwo bliskości. Jak Teoria więzi pomoże ci stworzyć szczęśliwy związek”.
Marzysz o większej spełnieniu życiowym?
Psychoterapia może Ci w tym pomóc.
0 komentarzy